Bruine Pij Barvrouw Lotte: 'Toen ik zag wie er binnen kwam, kon ik het niet geloven'

De zon schijnt en de eerste biertjes van de dag worden getapt als we richting Café De Bruine Pij lopen. Lotte (29) staat achter de bar en laat haar collega (die een tijdje terug barman van de week was) haar shift even overnemen. Al sinds haar 16e werkt Lotte in de horeca.

“Sinds carnaval 2018 werk ik bij De Bruine Pij. Ik kwam er zelf heel graag en werkte hiervoor bij een restaurant in Oosterhout. Ik was toe aan een nieuwe uitdaging. Ik heb toen contact opgenomen en diezelfde week kon ik aan de slag.”

“Inmiddels kan ik zeggen dat ik veel ervaring heb. Ik heb event management gestudeerd en werkte daarnaast in Rotterdam in de horeca. De logische zet om een kantoorbaan te zoeken na mijn afstuderen, was voor mij geen succes. Ik heb het twee jaar volgehouden, ik werd er ongelukkig van. Horeca zit toch echt in m’n bloed. Nu ben ik leidinggevende in opleiding en heb ik het enorm naar m’n zin. De Bruine Pij is ook aan het veranderen. We trekken een breder publiek aan, mede dankzij ons vernieuwd terras. Vroeger was dit een wat ruiger café. Ik ben wel blij dat het ’s avonds en ’s nachts niet veel is veranderd. We zijn nog steeds een van de weinige kroegen voor 25 plus in Breda.”

Opgegeven door moeders

“Mijn moeder heeft me als eerste opgegeven hiervoor. En tja, dan volgen er snel andere moeders die dat dan ook gaan delen. Ze hebben inmiddels Facebook overgenomen, haha. Mijn collega’s volgden toen snel. Ik denk dat ik ben opgegeven doordat ik zoveel ervaring heb. Ik ben niet moeilijk, maar wel eerlijk. Horeca is toch een beetje mensenkennis. Ik kan goed aansturen. Ook gasten komen hier graag terug, ik maak een praatje met ze, vertel ze iets over Breda. Ik ben toch wel trots dat ik hier vandaan kom. Verder wordt gezegd dat ik een goede muzieksmaak heb en dat ik als een malle biertjes kan tappen.”

Horeca is een vak

“Ik werk nu in een mooi, bruin café. De focus ligt dan wat meer op de bieren. Ik zou me graag ontwikkelen in het serveren van aparte koffies. Die worden steeds vaker besteld en dan is het belangrijk om er in mee te gaan.”

“Ik vind het wel jammer dat er nog zoveel neer wordt gekeken op werken in de horeca. Ik zou graag zien dat dat minder wordt. Dan word ik raar aangekeken als ik zeg dat ik 29 ben en in de horeca werk. Er is zo’n groot tekort aan krachten nu. Het is eigenlijk een onbegrepen beroep. In Frankrijk wordt het bijvoorbeeld echt als vak gezien, wat het eigenlijk ook is. Als je dat ziet kan je er ook echt van genieten.”

Om niet te vergeten

“Een van die momenten om niet te vergeten, was een keer in een restaurant in Rotterdam. Vroeg op de dag werd ik gebeld door een man die mij vertelde stikverliefd te zijn geworden op een dame die diezelfde dag kwam eten met haar vriendinnen. Hij zei: ‘De weg naar een vrouwenhart is via haar vriendinnen’. Hij bestelde bij mij de duurste fles champagne van €75,- om ’s avonds aan hen te serveren. Ik vond het een enorm romantisch gebaar en was heel erg benieuwd naar deze kersverse liefde die was ontstaan. ’s Avonds wachtte ik af. En opeens ging de deur open en kwamen er dametjes rond de 80 jaar met rollators naar binnen, een voor een. Ik wist niet wat ik zag! Toen ik aan tafel kwam en zei: ‘U weet waarschijnlijk van wie deze fles is’, begonnen ze te giechelen als drie tienermeiden en dat is niet meer gestopt. Ik vond het heel leuk om te zien. Dat maakt het werk mooi en daarom blijf ik dit dus lekker doen.”

“Ik zie trouwens dat het wat drukker wordt. Vind je het goed als ik weer aan de slag ga?”

Bron: In de buurt Breda